Dat vleesmes kent mijn vaders handafdruk, mijnheer

Moeder deed daar altijd blij de bloemen in, mevrouw. Als bloem, zij, de kamer in, op het dressoir. Mij kleurt geen bloem, ­mevrouw en het dressoir ­verdween.Dat vleesmes kent mijn vaders handafdruk, mijnheer - het blinkt nog van de kerst­dagen, de familie om de tafel, voor wat u ervoor over hebt.Die spiegel. Is niet te koop. Nou ja, dus wel. Ook daar keek moeder in. Heeft ooit een mooiere vrouw...